intonacja

intonacja
intonacja {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IIa, lm D. intonacjacji {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}jęz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'zmiana wysokości tonu przy wymawianiu wyrazów i zdań; modulacja głosu; wymawianie wyrazów i zdań oddające uczucia, oceny, nastawienie mówiącego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Intonacja rosnąca, opadająca. Intonacja pytająca. Intonacja wyrazowa, zdaniowa. Powiedzieć coś z radosną intonacją w głosie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}muz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'sposób wydobywania dźwięków zwłaszcza w śpiewie i grze na instrumentach smyczkowych; wysokość dźwięków': {{/stl_7}}{{stl_10}}Czysta, chwiejna intonacja. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'poddanie tonu przez jedną osobę w zbiorowym śpiewie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Za wysoka, za niska intonacja. Śpiewać w niewłaściwej intonacji. <łac.> {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • intonacja — ż I, DCMs. intonacjacji; lm D. intonacjacji (intonacjacyj) 1. jęz. «modulacja głosu, sposób akcentowania wyrazów i zdań przy ich wygłaszaniu; ton muzyczny mowy, jej strona rytmiczno melodyjna» Intonacja wyrazowa, zdaniowa. Intonacja opadająca,… …   Słownik języka polskiego

  • dwuwierzchołkowy — «mający dwa wierzchołki» ∆ jęz. Intonacja dwuwierzchołkowa «intonacja charakteryzująca się dwoma punktami największego wzniesienia się tonu» …   Słownik języka polskiego

  • no — 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym używana jako wzmocnienie trybu rozkazującego (lub jego znaczeniowych równoważników), niekiedy z odcieniem nalegania, perswazji; jako wzmocnienie trybu rozkazującego złożonego może wyrażać warunek,… …   Słownik języka polskiego

  • dżez — m IV, D. u, Ms. dżezzie, blm «rodzaj muzyki powstały pod koniec XIX w. w USA, zespalający elementy muzyki europejskiej, afrykańskiej i amerykańskiej, charakteryzujący się specyficzną rytmiką, intonacją, artykulacją oraz powszechną praktyką gry… …   Słownik języka polskiego

  • kadencja — ż I, DCMs. kadencjacji; lm D. kadencjacji (kadencjacyj) 1. «określony ustawą czas urzędowania obieralnego urzędnika lub organu; dawniej także posiedzenie, zwłaszcza sądu» Kadencja sejmu, kadencja prezydenta. W czasie kadencji. Za czyjejś kadencji …   Słownik języka polskiego

  • przeciągnąć — dk Va, przeciągnąćnę, przeciągnąćniesz, przeciągnąćnij, przeciągnąćnął, przeciągnąćnęła, przeciągnąćnęli, przeciągnąćnięty, przeciągnąćnąwszy przeciągać ndk I, przeciągnąćam, przeciągnąćasz, przeciągnąćają, przeciągnąćaj, przeciągnąćał,… …   Słownik języka polskiego

  • przycisk — m III, D. u, N. przyciskkiem; lm M. i 1. «ciężki przedmiot, zwykle ozdobny, służący do przytrzymania leżących luzem papierów itp.» Alabastrowy przycisk. Listy leżały pod przyciskiem. 2. «podkreślenie, zaakcentowanie czegoś intonacją głosu, mimiką …   Słownik języka polskiego

  • pytajny — jęz. «mający charakter pytania, wyrażający pytanie; pytający» Intonacja pytajna. Partykuła pytajna …   Słownik języka polskiego

  • spadek — m III, D. spadekdku, N. spadekdkiem; lm M. spadekdki 1. «spadanie, spadnięcie, spuszczenie się czegoś z góry na dół» Spadek lawiny. Spadki meteorytów. ∆ fiz. Spadek (swobodny) ciała «ruch ciała pod wpływem siły ciężkości» 2. «zmniejszenie się… …   Słownik języka polskiego

  • szelma — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. szelmamie; lm MB. y, D. szelm (także DB. ów tylko o mężczyznach) «hultaj, nicpoń, łotr (ze szczególną intonacją może być wyrazem żartobliwego uznania)» Ostatni, skończony (ostatnia, skończona) szelma. Przystojny,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”